سوار قایق شدم پارو زنون به سمتت اومدم

                                   با هزار امید و ارزو تن به این سفر دادم

                                 اما وقتی به خشکی رسیدم نبودی و تو رو ندیدم

                                 موج پریشون دریا میگفت که رفته و بازم دیر رسیدم

                                         توی اون شهر غریب  من تک و تنها موندم

                                      شبا میومدم کنار ساحل بازم به یادت میخوندم

                                       اتیشی روشن میکردم و دور اتیش می نشستم

                                      خاطراتمو مرور میکردم و به یا هر لحظش می گریستم

                                          دنبال تو میگشتم کوچه به کوچه هر قدم

                                            اما ازت خبری نشد به هر دری که زدم

                                      خسته و دلشکسته شدم داشتم از غصه میمردم

                                            نا امید از هر کجایی دل به اسمون سپردم

                                           یه روزی قسمت شد و تونستم اونو ببینم

                                            اما باورم نمیشد تو رو با دیگری ببینم

                                           سر دو راهی موندم نمیدونستم برم یا باشم

                                             اما اخرش تصمیم گرفتم برم و ازت جداشم

                                            با چشمونی پر از اشک سر رو شونش گذاشتم

                                            یه دل سیر گریه کردم و قلبمو همونجا جا گذاشتم

                                                   رفتم واسه همیشه گفتم خدا نگهدار 

                                                   شاید دوباره دیدمت به امید روز دیدار

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: